Parábola do domingo: Filosofía de vida

Bueno, resulta que polos aniversarios de María o venres e de Gendra o sábado, a parábola desta semana viuse desprazada ao domingo, pero non por iso deixo de facela, que vos preste:

Había un neno que tiña moi mal xenio. Seu pai deulle un saco cheo de cravos e díxolle que cada vez que perdese a paciencia que cravase un na cerca do fondos da casa.

O primeiro día o rapaz había cravado 37 cravos na cerca. Mais, gradualmente, o número foi decendendo. Descobreu que era máis fácil controlar o seu xenio que cravar nada na cerca.

Finalmente chegou o día no cal non perdeu o control sobre o seu xenio. Contoulle isto ao seu pai, que lle suxeriu que quitase un cravo da cerca por cada día que fose capaz de controlar o seu xenio.

Os días foron pasando ata que finalmente o neno puido dicirlle ao seu pai que non lle quedaban máis cravos que retirar. O pai colleu ao rapaz pola man e o levou ata a cerca. E dille:

- Fixeches ben, mais bótalle unha ollada á cerca, nunca máis será a mesma. Cando vos di cousas enfadado, estas deixan unha cicatriz como esta - di, sinalando para un dos buracos que deixaron os cravos -. Ti podes ofender a unha persoa e retirar en seguida a ofensa, mais non importa cantas veces digas que o sintes moito, a ferida continuará alí. Unha ferida verbal é tan mala ou peor como unha física.

Os amigos son unha alfaia realmente rara.
Eles fante sorrir e o encorajam a ter sucesso.
Eles sempre te ouven, teñen unha palabra de apoio e sempre queren abrir o seu corazón para vós.

¡Manteña isto en mente antes de enfadarse contra alguén!

Sen máis...