Neko




Inicio Autor Arquivos Etiquetas Ranking Campañas Resumos      

-¡Podeis colaborar con la página pinchando en los anuncios!

domingo, abril 16, 2006

"El bufón"


Deixovos aquí unha canción de La sonrisa de Julia que xa me gustaba de antes, e que, por casualidade, escoitei repetidamente sen descanso no longo traxecto que separa Santiago de Bujedo e Bujedo de Santiago (ida e volta) que fixen/fixemos en autobus para celebrar a Pascua e outras cousas que agora non veñen a conto... e que bueno, me emocionou bastante pola situación persoal, por un conxuntode lembranzas que me traia ao maxín, que a súa vez me facían pensar nunha serie cousas e demais... E por iso quero compartila con vós:

"El Bufón"


Aquí estoy otra vez
vestido de bufón
escondo una mentira
que me haga sonreír
que se lleve el dolor
y vuelva la poesía,aquí

Aquí estoy otra vez
vestido de payaso
buscando un artificio
que oculte mí fracaso
que aquí estoy otra vez

Me vestí de bufón
solo para intentar,disfrazar
con mis atuendos,a las lágrimas
que se me quedan dentro

Me vestí de bufón
solo para llamar la atención
con mí silencio
por que nadie me escuchó
gritar por dentro

¿Por qué quiero llevar
la cabeza tan alta?
¿a quién quiero engañar?
si no puedo escuchar
a nadie sin oirme
a nadie sin mirar
mi soledad,que aquí estoy otra vez

Me vestí de bufón
solo para intentar,disfrazar
con mis atuendos,a las lágrimas
que se me quedan dentro

Me vestí de bufón
solo para llamar la atención
con mi silencio
por que nadie me escuchó
gritar por dentro

No es que no quiera ver
nunca intete

Me vestí de bufón
solo para intentar,disfrazar
con mis atuendos,a las lágrimas
que se me quedan dentro

Me vestí de bufón
sólo para llamar la atención
con mi silencio
por que nadie me escuchó
gritar por dentro

Sen máis...

Etiquetas:

Califica esta entrada:

 Esbardallado ás 8:35:00 da tarde por kaka      3 comentarios

3 Comentarios:

Blogger marykinha dixo...

Fai unha pequena reflexión e pensa e cantas veces, consciente ou inconscientemente te vestiches de Bufón... é incrible, pero ultimamente teño a sensación de que todos vivimos tras un disfraz de bufón no que evitamos mostrar a nosa mellor cara ainda que precisemos mostrar o que realmente vivimos ou sufrimos.
Gracias pola canción!

domingo abr. 16, 09:24:00 da tarde  
Anonymous Anónimo dixo...

Pois non a coñecía; bueno, nin sequera coñezo ó grupo (xa se nota que non estou moi posta en música). Sí, eu tamén estou segura de que sempre andamos co disfraz posto: diría que moitas veces ata é inevitable. Penso que son Jung e Freud os que teñen moito que dicir disto...
Eu quíto as ropaxes hoxe e aproveito para dicir, que non quería que se me pasara, que estou contentísima de remata-la primeira do ranking das "mellores persoas" (jeje) do mes de marzo. Grazas á colaboración dalgunha xente coma a veciña de arriba, que me tendeu unha man (ou máis ben amarrou as súas para non desbancarme). Bicos!!

terça abr. 18, 08:19:00 da tarde  
Anonymous Anónimo dixo...

Ohhh gústame esa canción! Eu a escoitei un par de veces nunha emisora por ahí pérdida e tamén gustoume moito... a verdade e que é unha boa reflexión... e sintome identificada coa letra.. non sei se iso e bo ou malo, pero eche o k hai!

Un biko!

terça abr. 18, 09:23:00 da tarde  

Enviar um comentário

<< Inicio

CiberIrmandade

UNA VIÑETA CADA DÍA