Parábola do sábado: O sapo e a cóbrega
Érase unha vez un sapiño que atopou um becho fino, brillante e colorido deitado no camiño.
En casa, a cobreguiña mostrou á súa nai que sabía saltar.
Daquel día en diante, o sapiño e a cobreguiña non xogaron máis xuntos. Mais ficaban sempre ao sol, pensando no único día en que, sen considerar os prexuízos, foran amigos.
- ¡Ola! ¿Que fai estirada na estrada?E brincaron a mañá toda no mato.
- Estoume quentando aquí ao sol. Son unha cobreguiña, ¿e ti?
- Un sapo. ¿Imos xogar?
- Vouche ensinar a saltar.E saltaron a tarde toda pola estrada.
- Vouche ensinar a gabear pola árbore enroscándose e deslizándose polo tronco.E rubiron. Entroulles a fame e foron para cadansúa casa, prometendo atoparse ao día seguinte.
- Grazas por ensinarme a saltar.En casa, o sapiño ensinoulle á súa nai que sabía gabear.
- Grazas por ensinarme a gabear pola árbore.
- ¿Quen che ensinou iso?
- A miña amiga a cóbrega.
- ¿Ti non sabes que a familia Cóbrega non é boa xente? Teñen veleno. Tes prohibido brincar con cóbregas. E tamén gabear por aí. Non queda ben.
En casa, a cobreguiña mostrou á súa nai que sabía saltar.
- ¿Quen che ensinou iso?Ao día seguinte, cada un quedou na súa.
- O meu amigo o sapo.
- ¡Que besteira! ¿Ti non sabes que a xente nunca estivo a ben coa familia Sapo? A próxima vez, agarre o sapo e... ¡que che preste! E para de saltar. Nós as cóbregas non facemos iso.
- Acho que non podo xogar contigo hoxe.A cobreguiña ollou, lembrou o consello da nai e pensou: "Se se achega eu salto e o como." Mais lembrouse da ledicia da véspera e dos saltos que aprendeu co sapiño. Suspirou e deslizouse para o mato.
Daquel día en diante, o sapiño e a cobreguiña non xogaron máis xuntos. Mais ficaban sempre ao sol, pensando no único día en que, sen considerar os prexuízos, foran amigos.
Sen máis...
Etiquetas: parábolas
Califica esta entrada: |
Esbardallado ás 8:42:00 da tarde por kaka 3 comentarios
3 Comentarios:
Moitas veces as nais deberan deixar que os nenos escollan as amistades que queren para si e non as que elas prefiren!!
Boeno, sen contar os roces tipicos das aldeas...
Bicos
QUE BACANA Q BUENA MORALEJA
Fermosa parábola. Cantas cousas se perde un polo que dirán os demáis...
Enviar um comentário
<< Inicio