Parábola do sábado: ¡Dá unha aperta!

De súpeto, deume por dar unha aperta... unha vontade de proximidade, de amizade... xa sabes."

Aproxímese máis e tente sentir do que é capaz unha aperta. Cando é ben forte, ampara tristezas, sustenta bágoas, combate incertezas, deixa a nostalxia de lado. Ata é capaz de amenizar o medo. Se é cheo de tenrura, garda segredos e jura cumplicidade.
Unha aperta amiga de verdade, comparte alegrias e divide penas.

Olle para o teu arredor: sempre hai alguén que quere ser abrazado e non ten valor de facelo ou dicilo. Abrazao.

O peor que pode acontecer é gañar de volta un sorriso de cariño, ou, quen sabe, unha palabra sincera. Descobrirás que ninguén está soíño e que a vida pode ser maravillosa.

Entón...

¡¡Dá logo esa aperta!!

Se por algún motivo non tes a quen abrazar neste momento... (o verán é o que ten...) síntete abrazado/a por ese amigo teu... unha aperta con moito cariño, calor e paz.

Sen máis...