Parábola do sábado: Motivos de felicidade
Un ancián estoupaba de ledicia, á beira do camiño, e cantava un himno de loanza á vida.
Un peregrino pesimista, magoado con tanto xúbilo, díxolle agresivo:
Un peregrino pesimista, magoado con tanto xúbilo, díxolle agresivo:
- ¿Por que tal felicidade? ¿Será por que a morte xa te espreita?
- Non é por iso; senón por outros tres motivos. - respondeu o ancián.- Primeiro, porque nun universo onde a vida abonda, só o homem pensa e eu son un homem. Segundo, porque a dúbida que a tantos atormenta, non atopa agasallo en min: son un home de fe. E, por fin, porque todos sabemos que o corpo é de breve duración e eu son un home que ten vivido moito. A morte, que a todos espreita en todas as idades, aínda non se lembrou de min; cando, porén, chegue, será moi ben recibida.
¿Teño ou no teño razóns para ser feliz?
Sen máis...
Etiquetas: parábolas
Califica esta entrada: |
Esbardallado ás 10:18:00 da tarde por kaka 0 comentarios
0 Comentarios:
Enviar um comentário
<< Inicio