Parábola do sábado: Almas xemelgas

Hai moito tempo, no tempo dos deuses, había unha sociedade onde a harmonía e o amor reinaban pois esta foi creada por Venus e Eros. Era unha civilización mooooi distinta: os seres posuían catros brazos, catro pernas, dúas cabezas e dous troncos distintos, un tronco feminino e outro masculino, pero cunha soa alma...

Esta harmonía provocou a furia dos outros deuses, que, enfurecidos, enviaron unha tempestade com relampagos e trebóns contra aquela civilización... Venus e Eros tentaron loitar, pero foi en van.

A cada relampago que caia na dita poboación atinguía a un ser. Foron dous días e dúas noites de tempestade e furia. Os corpos eran divididos polos relâmpagos e levados polas augas separando a parte feminina da masculina e dividindo a súa alma ao medio...

E, deste xeito, moitos se perderon, moitos ficaron soiños, pero conseguiron sobrevivir.

E ata hoxe viven na procura da súa metade, a súa Alma Xemelga.

Sen máis...