Parábola do sábado: Un simple ola
Eu sempre sentín simpatía e compaixón polas crianzas que vexo andando soiñas para a escola, por aquelas que se sentan no fondo da sala namentres todos rin e zomban.
Mais eu nunca fixen nada sobre iso. Imaxinaba que o faría outra persoa. Eu realmente non tiña tempo para pensar sobre a profundidade da súa dor.
Entón un día pensei en usar un pequeno momento do meu ocupado día para simplemente dicir ¡¡Oliñas!! a alguén sen amigos ou parar e conversar con alguén que comese soiño.
E fíxeno. Sentiuse ben ao ver a súa vida iluminada por outra persoa.
¿Por que o fixen? Porque me lembrei do día en que un simple ¡Ola! mudou a miña vida para sempre.
Mais eu nunca fixen nada sobre iso. Imaxinaba que o faría outra persoa. Eu realmente non tiña tempo para pensar sobre a profundidade da súa dor.
Entón un día pensei en usar un pequeno momento do meu ocupado día para simplemente dicir ¡¡Oliñas!! a alguén sen amigos ou parar e conversar con alguén que comese soiño.
E fíxeno. Sentiuse ben ao ver a súa vida iluminada por outra persoa.
¿Por que o fixen? Porque me lembrei do día en que un simple ¡Ola! mudou a miña vida para sempre.
Sen máis...
Etiquetas: parábolas
| Califica esta entrada: |
Esbardallado ás 11:00:00 da tarde por kaka 4 comentarios
4 Comentarios:
Bueno, supoño que amigos non che faltan, pero de calquera xeito... ¡¡¡OLA!!! (por se hoxe coincide que estás máis soíño)
olas!!:D;)
jope asias x todo!en serio te portas mazo!:D jijijiji aber si konsigo dejar mi vicio i asi serás mas feliz :D un besiiitooo!
mmm hermano no la entendi mucho pero sigo intentando comprender...
ABRAZO VIRTUAL
atopeime con esto por casualidade e me chegou ao corazón, é precioso, eu sinto o mesmo por eses nenos.... bicos
Enviar um comentário
<< Inicio