Parábola do sábado: O parrulo
Á beira dun estanque, dicindo estaba un pato:
Unha serpe astuta, que lle estaba escoitando, chamoulle cun asubío e lle dixo:
- ¿A que animal deu o ceo os dones que me deu a min? Son de auga, terra e aire; cando de andar me canso, se se me antolla, voo; se se me antolla, nado.
Unha serpe astuta, que lle estaba escoitando, chamoulle cun asubío e lle dixo:
- Non hai que ser tan arrogante señor parrulo, pois nin anda coma o cervo, nin voa coma o falcón, nin nada coma o peixe; e así teña sabido que o importante e raro non é entender de todo, senón ser destro en algo.
Sen máis...
Etiquetas: parábolas
Califica esta entrada: |
Esbardallado ás 1:10:00 da manhã por kaka 2 comentarios
2 Comentarios:
Holaa!!!
Me he pasado por el blog de Carlos y he dicho me voy a pasar por el de kaka, lo has cambiado mucho eh??ahora me gusta mas!!A ver si me paso mas y leo lo que escribes, a pesar de que esta en gallego...
pero es facil de entender :p!!
un besitooo!!
ome maria,pa ti se haria una traduccion ;D xD y sino vente a estudiar paki en vez de pa salamanka ;) xDDD un besoo
Enviar um comentário
<< Inicio