Parábola do sábado: Hora baleira

Coidado coa hora baleira, sen obxectivo, sen actividade. Nese espazo, a mente enxendra mecanismos de evasión e delira. Cabeza ociosa é perigo á vista.

Grandes males son maquinados cando se dispón de espazo mental en aberto. Se, por algunha circunstancia, che xorde unha hora baleira, enchea cunha lectura, ou unha conversa positiva, ou un traballo que agarda oportunidade para a súa execución, ou unha acción que te proporcione pracer.

O home, canto mais enche os espazos mentais coas ideas do ben, mediante o estudo, a acción ou a reflexión, máis aumenta a súa capacidade e conquista máis amplos recursos para o progreso.

Estabelece un programa de realizacións e visitas para os teus
intervalos mentais, as túas horas baleiras, e te enriquecerás de descoñecidos tesouros de alegria e paz.

¡Hora baleira, nunca!

Sen máis...

Parábola do sábado: Confiar e actuar

Un viaxeiro ía camiñando ao marxe dun gran lago de augas cristalinas. O seu destino era a outra beira.

Suspirou profundamente en canto tentaba fixar a mirada no horizonte. A voz dun home cuberto de idade, un barqueiro, quebrou o silencio momentáneo, ofrecéndose para transportalo.

O pequeno barco envellecido, no cal sería realizada a travesía, estaba provisto de dous remos de madeira de carballo. Logo os seus ollos percibiron o que parecían ser letras en cada un deles. Ao colocar os pés empoeirados dentro do barco, o viaxeiro puido observar que se tratava de dúas palabras, nun deles estaba tallada a palabra CONFIAR e no outro ACTUAR.


Sen poder conter a curiosidade, o viaxeiro preguntou a razón daqueles nomes orixinais dados aos remos. O barqueiro respondeu pegando o remo chamado CONFIAR e vogando con toda a súa forza. O barco, entón, comezou a dar voltas sen saír do lugar en que estaba. En seguida, pegou o remo ACTUAR e vogou con todo o vigor que puido. Novamente o barco xirou en sentido oposto, sen ir adiante.

Finalmente, o vello barqueiro, collendo os dous remos, vogou con eles simultaneamente e o barco, impulsado por ambos, navegou a través das augas do lago chegando ao seu destino, á outra beira.

Entón o barqueiro díxolle ao viaxeiro:

- ¡Ese porto chámase autoconfianza. Simultaneamente, é preciso CONFIAR e ACTUAR para que poidamos alcanzalo!

Sen máis...

I'll be there for you

Mirade aquí vos poño esta fermosa canción que coido que xa todo o mundo coñece, así que aforro dicir nada dela. A min persoalmente gústame moito, e máis dende que sei que di... Ala, aí vos queda:

"I'll be there for you"

So no one told you life was gonna be this way [catro aplausos]
Your job's a joke, you're broke, your love life's D.O.A.
It's like you're always stuck in second gear
When it hasn't been your day, your week, your month, or even your year, but

I'll be there for you
When the rain starts to pour
I'll be there for you
Like I've been there before
I'll be there for you
Cause you're there for me too

You're still in bed at ten and work began at eight
You've burned your breakfast so far, things are going great
Your mother warned you there'd be days like these
But she didn't tell when the world has brought you down to your knees

I'll be there for you
When the rain starts to pour
I'll be there for you
Like I've been there before
I'll be there for you
Cause you're there for me too

No one could ever know me, no one could ever see me
Seems you're the only one who knows what it's like to be me
Someone to face the day with, make it through all the rest with
Someone I'll always laugh with
Even at my worst, I'm best with you
Yeah!

It's like you're always stuck in second gear
When it hasn't been your day, your week, your month, or even your year, but

I'll be there for you
When the rain starts to pour
I'll be there for you
Like I've been there before
I'll be there for you
Cause you're there for me too

"Estarei aí para ti"

Así que ninguén che dixo que a vida sería así [catro aplausos]
O teu traballo é un chiste, estás roto, o amor da túa vida morreu no camiño
É coma se sempre te quedaras en segunda marcha
Cando non foi o teu día, nin a túa semana, nin o teu mes, nin sequera o teu ano, pero

Estarei aí para ti
Cando a choiva comece a caer
Estarei aí para ti
Como xa estiven anteriormente
Estarei aí para ti
Porque ti estás para min tamén

Aínda estás na cama ás 10, e o traballo comeza ás 8
Queimaches o teu almorzo, ata agora as cousas van xenial
A túa nai advertiuche que habería días coma estes
Pero non che falou de cando o mundo che pon de xeonllos

Estarei aí para ti
Cando a choiva comece a caer
Estarei aí para ti
Como xa estiven anteriormente
Estarei aí para ti
Porque ti estás para min tamén

Nadie podrá jamás conocerme, nadie podrá jamás verme
Parece que eres el único que sabe qué es ser como yo
Alguien con quién enfrentar el día, con quién seguir a través de todo
Alguien con quien siempre me reiré
Aún en lo peor, estoy mejor contigo
Yeah!

É coma se sempre te quedaras en segunda marcha
Cando non foi o teu día, nin a túa semana, nin o teu mes, nin sequera o teu ano, pero

Estarei aí para ti
Cando a choiva comece a caer
Estarei aí para ti
Como xa estiven anteriormente
Estarei aí para ti
Porque ti estás para min tamén

Sen máis...

As tres árbores

Había no alto dun outeiro tres árbores que soñaban o que serían despois de grandes.

A primeira ollando as estrelas di:

- Eu quero ser o baúl máis fermoso do mundo, cheo de tesouros.

A segunda, mirando ao río suspirou:

- Eu quero ser un navío grande para transportar reis e raíñas.

A terceira, ollou o vale e dixo:

- Eu quero ficar aquí no alto do outeiro e crecer tanto que as persoas ao ollaren para min levanten os ollos e pensen en Deus.

Pasaron moitos anos e, certo día, tres leñadores cortaron as árbores que estaban ansiosas de ser transformadas naquilo que soñaban. Mais os leñadores non acostuman escoitar ou atender aos soños... Éche unha mágoa.

A primeira árbore acabou sendo transformada nun cocho de animais cuberto de feo, a segunda virou un simple barco de pesca, cargando persoas e peixes todos os días e a terceira foi cortada en grosas vigas e colocada de lado nun depósito.

Entón, desilusionadas e tristes, as tres perguntaron:

- ¿Por que isto?

Entre tanto, nunha bela noite, chea de luz e estrelas, unha muller colocou o seu bebê recén nacido naquel cocho de animais e, de súpeto, a primeira árbore percibiu que contiña o maior tesouro do mundo.

A segunda árbore estaba transportando un home que acabou por durmir no barco en que se transformara. E cando a tempestade case afondou o barco, o home levantouse e dixo:

- ¡Paz!

E no intre, a segunda árbore entendeu que estaba transportando ao rei do ceo e da terra.

Tempo máis tarde, nun venres, a terceira árbore espantouse quando as súas vigas foron xunguidas en forma de cruz e un home pendurado nela. Logo sentiuse horríbel e cruel.

Mais logo, no domingo seguinte, o mundo vibrou de alegria. E a terceira árbore decatouse que nela había sido posto un home para a salvación da humanidade, e que as persoas sempre se lembrarían de Deus e do seu filho ao ollarem para ela.

As árbores tiveran soños e desexos, mais, a súa realización foi mil veces maior do que habían imaxinado.

Porén, non esqueza:

Non importa o tamaño do seu soño. Confiando nel, a súa vida ficará máis bonita e moito melhor para ser vivida.

Sen máis...

Parábola do sábado: A perfección

Nasrudin conversaba cun amigo.

- Entón, ¿nunca pensaches en casar?

- Abofé que pensei – respondeu Nasrudin. – Na miña xuventude resolvín buscar á muller perfecta. Crucei o deserto, cheguei a Damasco e coñecín a unha muller moi espiritual e linda; pero ela non sabía nada das cousas deste mundo.
Continuei viaxando e fun a Isfahan; alí atopei a unha muller que coñecía o reino da materia e o do espíritu, pero non era bonita. Entón decidín ir ata El Cairo, onde cenei na casa dunha moza bonita, relixiosa y coñecedora da realidade material.

- ¿E por que no casaches con ela?

- ¡Ah, compañeiro! Lamentablemente ela tamén quería un home perfecto.

Sen máis...