"El bufón"
"El Bufón"
Sen máis...Aquí estoy otra vez
vestido de bufón
escondo una mentira
que me haga sonreír
que se lleve el dolor
y vuelva la poesía,aquí
Aquí estoy otra vez
vestido de payaso
buscando un artificio
que oculte mí fracaso
que aquí estoy otra vez
Me vestí de bufón
solo para intentar,disfrazar
con mis atuendos,a las lágrimas
que se me quedan dentro
Me vestí de bufón
solo para llamar la atención
con mí silencio
por que nadie me escuchó
gritar por dentro
¿Por qué quiero llevar
la cabeza tan alta?
¿a quién quiero engañar?
si no puedo escuchar
a nadie sin oirme
a nadie sin mirar
mi soledad,que aquí estoy otra vez
Me vestí de bufón
solo para intentar,disfrazar
con mis atuendos,a las lágrimas
que se me quedan dentro
Me vestí de bufón
solo para llamar la atención
con mi silencio
por que nadie me escuchó
gritar por dentro
No es que no quiera ver
nunca intete
Me vestí de bufón
solo para intentar,disfrazar
con mis atuendos,a las lágrimas
que se me quedan dentro
Me vestí de bufón
sólo para llamar la atención
con mi silencio
por que nadie me escuchó
gritar por dentro
Etiquetas: música
Califica esta entrada: |
Esbardallado ás 8:35:00 da tarde por kaka 3 comentarios
3 Comentarios:
Fai unha pequena reflexión e pensa e cantas veces, consciente ou inconscientemente te vestiches de Bufón... é incrible, pero ultimamente teño a sensación de que todos vivimos tras un disfraz de bufón no que evitamos mostrar a nosa mellor cara ainda que precisemos mostrar o que realmente vivimos ou sufrimos.
Gracias pola canción!
Pois non a coñecía; bueno, nin sequera coñezo ó grupo (xa se nota que non estou moi posta en música). Sí, eu tamén estou segura de que sempre andamos co disfraz posto: diría que moitas veces ata é inevitable. Penso que son Jung e Freud os que teñen moito que dicir disto...
Eu quíto as ropaxes hoxe e aproveito para dicir, que non quería que se me pasara, que estou contentísima de remata-la primeira do ranking das "mellores persoas" (jeje) do mes de marzo. Grazas á colaboración dalgunha xente coma a veciña de arriba, que me tendeu unha man (ou máis ben amarrou as súas para non desbancarme). Bicos!!
Ohhh gústame esa canción! Eu a escoitei un par de veces nunha emisora por ahí pérdida e tamén gustoume moito... a verdade e que é unha boa reflexión... e sintome identificada coa letra.. non sei se iso e bo ou malo, pero eche o k hai!
Un biko!
Enviar um comentário
<< Inicio